آفتاب بافق؛ هشتم صفر سالروز وفات جناب سلمان فارسی می باشد. در زیارت نامه ی او می خوانیم ، ((السلام علیک  یا مَن خَلَطَ ایمانَهُ باهل البیت الطاهرین)) سلام بر تو ای کسی که ایمانش مختلط با خاندان پیامبر بوده است.( سلمان فارسی ذوب شده در ولایت خاندان رسالت می باشد.)

 پیامبر اکرم(ص) فرمودند: سلمان دریای علمی است که هرچه از آن بردارند تمام نمی شود و گنجی است هر چند از آن صرف شود تا آخر نخواهد رسید.

 امام صادق علیه السلام فرمودند: سلمان را سلمان فارسی نگویید بلکه او را سلمان محمدی بخوانید در سلمان سه فضیلت بوده که من به واسطه ی آنها او را دوست دارم، اول آنکه اختیار کرد، میل و خواسته ی علی علیه السلام را بر  میل و هوای خویش ، دوم آنکه اختیار کرد فقرا و مساکین را بر اغنیا و صاحبان ثروت،  سوم آنکه علما و دانشمندان و فرهیختگان را دوست می داشت.

 روزی پیامبر(ص) رو به اصحاب خود کرد و فرمود: کدام یک از شما دوره سال را روزه می‌گیرد، سلمان عرض کرد: من .فرمودند: کدام یک از شما تمام شب را احیا می‌دارند، سلمان عرض کرد: من. فرمودند: کدام یک از شما روزی یک ختم قرآن می خواند؟ سلمان عرض کرد: من. عُمر در خشم شد و گفت: یا رسول الله این شخص عجمی می‌خواهد بر ما فخر کند و اِلّا دروغ می‌گوید و غالب روزها را من دیده‌ام چیزی می خورد و روزه نیست و شب ها را می خوابد و بسیاری از اوقات ساکت است.  پیامبر فرمود: از خود سلمان سوال کن. عُمر پرسش نمود، سلمان پاسخ داد: من در هر ماهی سه روز روزه می گیرم و خداوند در قرآنش فرموده: کسی که کار خیری به جا آورد به او ۱۰  اجر داده می شود ، ۳ روزه در هر ماه به منزله یک ماه محسوب می‌گردد و هرکس با وضو بخوابد مثل آن است که تا صبح به عبادت به سر برده باشد و من هر شب با وضو می خوابم. من روزی سه بار قل هو الله احد می‌خوانم. پیامبر فرمود: هرکس سه بار سوره توحید را بخواند، مثل آن است که تمام قرآن را خوانده باشد.

 عُمر چنان ساکت شد که گوئی سنگی به دهن او زدند در زمان خلافت خلیفه ی دوم به امر او  به تصویب علی علیه السلام، سلمان برای حکومت مدائن انتخاب شد. چون نزدیک مدائن رسید اهل مدائن منتظر حاکم و اطرافیان او بودند، دیدند پیرمردی سوار الاغ به تنهایی می آید، پرسیدند آیا در راه امیر و حاکم ما مسلمان را ندیدی؟ فرمود: امیر و حاکم را ندیدم، اما سلمان را می خواهید،  من هستم. او را به دارالعماره مرکز دستگاه حکومتی بردند، قبول نکرد در آن سکنی گزیند، در یک کاروانسرایی منزل نمود و یکی از حجره ها را اجاره کرد و به کارهای مردم رسیدگی می‌کرد.

 روزی شخصی در مدائن مهمان سلمان گردید در  منزل او به غیر یک قرآن و یک شمشیر و مطهره ی آب ، یک پوست گوسفند و یک کیسه ی مواد غذایی چیزی درخانه ندید. سوال کرد، اساس حکومتی شما کجاست؟ فرمود: برای منزل دیگری فرستاده ام. منظورش خانه ی آخرت بود.

سلمان فارسی با ساده‌زیستی اما با  قاطعیت و دلسوزی،توانست خدمتگزار  خوبی برای مردم باشد،  در حقیقت سلمان یک نمونه ی مسلمان واقعی و افتخار ما ایرانیان است.

_{گردآوری: حجت الاسلام واعظی}