آفتاب بافق؛ يك جوان بافقي هستم كه شغلم مغازه داري است؛ تقريبا بهمن ماه گذشته بود كه يك مشتري جديد در بعضي از عصرها به مغازه ام ميامد و خريد مي كرد.

 مشخص بود كه چهره جديدي است ولي نه ايشان خود را معرفي مي كرد و نه من كنجكاوي به خرج دادم كه ببينم كي هست. مودب و آرام ميامد خريد خود را انجام مي داد و مي رفت.

گذشت تا اين كه در ارديبهشت ماه گذشته مادرم بيمار شد و در اورژانس بيمارستان شهيد صدوقي يزد بستري شد. بايد در بخش داخلي بستري مي شد ولي مسئولين اورژانس مي گفتند فعلا بخش تخت خالي ندارد و بايد صبر كني.

 من هم با عصبانيت اورژانس را ترك كرده و خيلي نگران حال مادرم بودم و بعد از ظهر يك روز سه شنبه بود كه نگران و تنها در محوطه پاركينگ بيروني بيمارستان ايستاده بودم، ناگهان متوجه شدم يك خودرو سواري قهوه اي رنگ ترمز زد و همان مشتري مغازه ام از آن پياده شد و پرسيد بافقي هستي؟

من را شناخت و وقتي مشكلم و بيماري مادرم را برايش گفتم با يكي از مديران و همچنين سرپرستار بيمارستان صحبت و سفارش من و بيمارم را نمود. بعد از اين بود كه رفتارها با من و مادر تغيير كرد و توجه زيادي به ما شد. روز ششم بستري مادرم بود كه از مسئول بخش پرسيدم ببخشيد آن فردي كه سفارش ما را به شما كرد، كي بود؟ ايشان هم خنديد و گفت: سفارش شما را كرده از من مي پرسيد.

ايشان قبلا استانداري كار مي كرده اند و چند ماهي است كه شده اند فرماندار بافق. خلاصه، بعد از ٨ روز بستري، من و مادرم سالم و تندرست به بافق برگشتيم سر خونه و زندگي و از ارديبهشت تا حالا هم چند ماه گذشته ولي لازم دانستم در هفته دولت از آقاي زاده رحماني فرماندار بافق به خاطر انسانيتي كه دارند، تشكر و قدرداني نمايم.

ضمنا از آقاي فتاحي معلم آموزش و پرورش كه اين متن را برايم درست كردند هم ممنونم.

امضاء محفوظ.