آتش زدن خیمه های امام حسین(ع) در روز عاشورا

 آفتاب بافق؛ از حوادث بسيار تكان دهنده در غروب عاشورا، سوزاندن خيمه هاى آل رسول الله(صلى الله عليه وآله) بود.

اين صحنه جانسوز در شرايطى اتفاق مى افتاد كه بدنهاى پاره پاره امام مظلومان و ياران ايثارگر و شهيدش در بيابان رها شده و قبل از آن خيمه ها غارت شده بود و جامه ها و زيورها از زنان پاك دامن هاشمى ربوده شده بود و آفتاب آن روز كه شاهد شگفت آورترين حادثه تاريخ بود به سرعت رو به غروب مى شتافت و شب سياه از راه مى رسيد.

در چنين وضعيت اسفبارى كه غم و اندوه از هر طرف بر ذريه رسول خدا احاطه كرده بود، دشمن به قصد آتش زدن آشيانه هاى آن زنان مصيبت ديده، با شعله هايى از آتش به خيمه ها يورش بردند.

 در اين حال يكى از سپاه ابن سعد فرياد مى زد: «أَحْرِقُوا بُيُوتَ الظّالِمينَ!!»؛ (خيمه هاى ستمگران را آتش بزنيد!!).

خيمه ها به سرعت مى سوخت و خاكستر مى شد، دختران رسول خدا سراسيمه از خيمه ها بيرون دويدند و برخى از كودكان يتيم به دامن عمه شان پناه بردند. بعضى راه بيابان در پيش گرفتند و در آن متوارى شدند. تعدادى نيز به دشمن سنگدل استغاثه مى كردند و تقاضاى رحم و مروت داشتند.

يادآورى اين خاطره تلخ همواره اشك ها را از ديدگان امام سجاد(عليه السلام) جارى مى ساخت. او مى فرمود: «به خدا سوگند، من هيچگاه به عمّه ها و خواهرانم نظر نمى كنم جز اين كه گريه گلويم را مى فشارد و ياد مى كنم آن لحظات را كه آنها از خيمه اى به خيمه ديگر مى دويدند و منادى سپاه دشمن فرياد مى زد كه: خيمه هاى ستمگران را آتش بزنيد!». =

در بافق نیز هئیت جوانان بافق بصورت منسجم و با سینه زنی دور خیمه ها گرد آمده و به عزاداری می پردازند.

سنت آتش زدن خیمه ها برعهده خانواده مرحوم حاج خلیل کارگران می باشد که تهیه دوخت پارچه خیمه ها و نصب آن و آتش زدن،  توسط فرزندان و خانواده آن مرحوم اجراء می شود .