آفتاب بافق؛ کودکی نهایت همه زیبایی ها و خوبی هاست. دنیایی ساده و بی آلایش،به دور از تمانی زشتی ها و بدی ها

هیچ لحظه ای زیباتر از نگریستن به کودکی که چشم بر این جهان گشوده نیست.

موجودی که بسیار شبیه خداوند است و اندکی از روح پروردگار در او دمیده شده.

کودکان همچون پروردگار با قلبی بزرگ،به اندک اشاره ای سرشار از تبسم می شوند و با اندکی مهربانی تلخ ترین کارهای ما را از خاطر می برند.

اگر می خواهی خدایت را به وضوح بیابی،کافی است تنها نگاهی به کودکان کنی.

اما این را باید دانست،کودکی که اکنون تنها کودک است و معصوم روزی بزرگ خواهد شد. او امروز ریشه اصیل خانواده دارد اما روزی در دو تضاد قرار خواهد گرفت. از یک سو ارزش های نیک و اصیل خانواده و از سویی دیگر گرایش های مد امروز،او نمی داند چه کند اما ما باید حامی اش باشیم.

فرزند ما کودکی است که وجودش با ما شکل می گیرد.پس باید او را با اصول صحیح دینی و عرف تربیت کنیم و چگونه زندگی کردن را به او بیاموزیم.