رفتن به بالا
  • دوشنبه - ۱۳ آذر ۱۳۹۶ - ۲۰:۱۸
  • کد خبر : ۴۰۹۷۰
  • چاپ خبر : ” سوزنی به خودمان، جوال دوزی به خلق ا… “

” سوزنی به خودمان، جوال دوزی به خلق ا… “

به قلم: غلامحسین حاج شمس الدینی آفتاب بافق،اصولا یکی از بهترین راه های پیشرفت و بهینه شدن امور در جامعه، رواج نقد در جامعه و البته حس انتقاد پذیری در وجود خودمان است، رفتار خود انتقادی،هم به بهتر شدن امور خودمان منجر خواهد شد و هم راه را برای نقد دیگران باز می گذارد، و […]

به قلم: غلامحسین حاج شمس الدینی

آفتاب بافق،اصولا یکی از بهترین راه های پیشرفت و بهینه شدن امور در جامعه، رواج نقد در جامعه و البته حس انتقاد پذیری در وجود خودمان است، رفتار خود انتقادی،هم به بهتر شدن امور خودمان منجر خواهد شد و هم راه را برای نقد دیگران باز می گذارد، و در نهایت سبب کاهش  زهر انتقاد در وجود ما خواهد شد.

برای مثال: مدتی پیش از بد حادثه ـ یا خوب حادثه ـ گذرم به بیمارستان حضرت ولیعصر (عج) بافق افتاد.

از آنجا که مریض ما در تمام طول روز نیاز به غذای کمکی و تهیه داروهای رنگارنگ داشت، لازم بود در خارج از ساعت ملاقات با وی در تماس باشم.

این مسئله چند راه حل دارد، اول آن که نسخه تجویز شده پزشک، توسط خود بیمارستان تهیه شود تا بیمار و بستگان وی حداقل در تهیه دارو و انتقال آن را به داخل بخش مشکلی نداشته باشند، که این موضوع به تازگی بر اساس قوانین مشتری مداری میسر نمی شود.

راه حل دوم، خانواده بیمار اقدام به تهیه آن و ارائه به قسمت پذیرش کند تا در اسرع وقت در اختیار بیمار قرار گرفته و با معالجه مؤثر از نگرانی های خانواده کاسته شود،اما متاسفانه با انتظار 30 تا 45 دقیقه ای در محل پذیرش و بیان این مطلب که خدمه کار دارند و نمی توانند برای تحویل داروها به بیمار حاضر شوند، دست از پا درازتر، ترجیح دادم آن را حواله سطل زباله کنم.

و سوم آن که خودمان دارو و غیره را تهیه کنیم و به دست بیمار رسانیم تا در مصرف آن وی را یاری کنیم. که ـ در اینجا حلقه گم شده وظیفه پرستار و خدمه بشدت خودنمایی می کند ـ  مشکل بزرگتر قانون جدید عدم اجازه مراجعین به داخل بخش است که بشدت نسبت به اجری آن سخت گیری می شود (البته برای من و چندی چون من و نه همه) که نه تنها برای کمک به بیمار بلکه ملاقات شخصی در غیر ساعت ملاقات نیز قانون برایشان کوتاه می آمد.

در مورد پرستارها ـ البته تعداد کمی از آنها ـ و از بخت بد من و مریضم، با بروز کوچکترین مشکل یا مشکلی بزرگ، در مراجعه اول چشم گاو است و نباید توجه کرد، دفعه دوم هم گویی برای راه افتادنشان باید موتورشان تازه گرم شود. خلاصه  پس از چندین بار مراجعه، با شدت عصبانیت و وحدت نزول اجلال می کنند تا نگاهی به شرایط بیمار بیاندازند.

بر فرض که بنظر ایشان شرایط پیش آمده طبیعی باشد ـ که همیشه اینطور نیست ـ اما این انتظار که مریض نیز باید بداند،غیر طبیعی نیست؟ می شود با یکبار توضیح صبورانه، همه مشکل را حل کرد یا حداقل دلیلی بیاورند که سرکار خانم مرغ نپخته داخل سلف را خنده عارض نگردد.

این توقع من که امورات بوسیله خود بیمارستان حل و فصل شود زیادی است، حتی درمان یا انتقال بیمار به یزد در اسرع وقت و خود خوب می دانم. حضور من  در خارج ساعت ملاقات، حتی اگر برای انجام وظیفه پرستار و خدمه باشد هم توقع زیاد است. عصبانیت و برخورد با نگهبان نیز کاری غیر قابل قبول است و خود به آن اذعان دارم که از قدیم گفته اند:  مامور است و معذور.

اما آیا قبول دارید گزینشی برخورد کردن با ارباب رجوع و عدم همکاری خدمه هم منطقی است؟ یا استفاده از لحن زشت هم قسمتی از مامور بودن است یا معذور بودن؟ بفرمائید تا در درک شرایط ما را یاری کند.

اما دوست عزیزی که در بیمارستان یا مراکز درمانی اشتغال داری، ما هم که داخل بیمارستان هستیم،می دانیم دیدن دردمندی و رنج دیگران برایت عادی شده است. اما نمی شود آن را به روی مریض و بستگانش نیاوری؟ با برخورد سرد و خالی از احساست چه چیز را می خواهی ثابت کنی؟

در تلویزیون جمهوری اسلامی از قبیل شخصیت کائوچیو را که از درد و رنج وحتی خون ریزی دیگران خم به ابرو نمی آورند، زیاد دیده ایم، اما سریال پرستاران را هم دیده ایم که جانشان را برای مریض شان می دهند. این را انتظار نداریم اما:

سگی بگذار، ما هم مردمانیم

ارسال دیدگاه


یک دیدگاه برای “” سوزنی به خودمان، جوال دوزی به خلق ا… “”

  • دقیقاً سه شنبه 14 آذرماه که من به بیمارستان مراجعه کردم همین برخورد سرد را منم مشاهده کردم
    6 الی 7 بار برای کار کوچکی که نیاز به انجام بر روی بیمارم بود به ایستگاه پرستاری مراجعه کردم و بهشون یادآوری کردم و اونا گفتن باشه انجام میشه
    در حالی که نشستن دور هم و دارن صحبت میکنن و چایی میخورن و گوشی هاشون را چک میکنن
    یه جوری تو دهنی به ارباب رجوع و بیماران هست که شما برامون ارزشی ندارید و من تعیین میکنم کی باید کار انجام بشه
    نمیدونم شایدم پرسنل و کادر بیمارستان از تبعیض یا پاین بودن حقوقشون ناراضی هستن
    چون این رفتار فقط از کسانی بر میاد که سیب زمینی صفت هستن و جون و سلامتی دیگران براشون اصلاً ارزشی نداره.

ارسال دیدگاه برای ناشناس

error: متن حفاظت شده