رفتن به بالا
  • چهارشنبه - ۲۲ آذر ۱۳۹۶ - ۰۹:۱۶
  • کد خبر : ۴۱۴۹۰
  • چاپ خبر : “جامعه زنان و تفکرات مرد سالارانه”

“جامعه زنان و تفکرات مرد سالارانه”

به قلم: ناهید مظفری آفتاب بافق،ناپلئون می گوید اگرمی خواهید پیشرفت مملکتی را ارزیابی کنید به وضعیت زنان آن ملت بنگرید. این سخن کاملاً درست است. درهرجامعه ای زنان نیمی ازجمعیت راتشکیل می دهند. فعال یا منفعل بودن زنان درهرجامعه ای اثر مهمی برآن جامعه دارد. درواقع نیمی از نمره قبولی هرملتی به نمره ی […]

به قلم: ناهید مظفری

آفتاب بافق،ناپلئون می گوید اگرمی خواهید پیشرفت مملکتی را ارزیابی کنید به وضعیت زنان آن ملت بنگرید. این سخن کاملاً درست است. درهرجامعه ای زنان نیمی ازجمعیت راتشکیل می دهند. فعال یا منفعل بودن زنان درهرجامعه ای اثر مهمی برآن جامعه دارد. درواقع نیمی از نمره قبولی هرملتی به نمره ی زنان آن ملت تعلق میگیرد.

متاسفانه جامعه ما درگیر نگرش های ذاتی و سنتی خود است به همین دلیل به زنان فرصت های برابر با مردان نمی دهد. سابقه جامعه ما فرایند مردسالارانه دارد و همچنان آثار این روند و نگاه در جامعه ما باقی مانده است. برای همین وقتی هم جایی حرکتی در جهت به جلو راندن حضور زنان و مسائل آنها صورت می گیرد خواه یا ناخواه این حرکت در ذات خودش ناقص است. در نظام کارفرمایی و کارگزاری نگاه به زنان ابزاری است و زنان پایین تر از مردان در نظر گرفته می شوند و حق و حقوقشان به درستی پرداخت نمی شود. نگاهی که در انظار عمومی نسبت به زن وجود دارد،نگاه سطح پایین است. این نوع نگاه حتی در ساده ترین موضوعات وجود دارد.

زنان حتی در رفت و آمد و تردد با محدودیت مواجه هستند. هنوز تصدی و یا حضور زنان را برای تعدادی از مشاغل باور نداریم. این افکار و اندیشه ها نزد خود زنان موثر واقع شده است و باعث شده زنان برای حل مسائلشان پا پیش نگذارند و کوتاه می آیند.جامعه براساس باور قدیمی هنوز زن را جنس ضعیف می داند و ضعیفه را در ادامه این روند تقویت می کند. نگاه مردسالارانه در همه جامعه ما سایه افکنده و این باعث شده همه مسائل با معیارهای مردانه سنجیده شود. ما یک روز از کلماتی مانند زن ذلیل استفاده می کنیم و با بیان این کلمه می خواهیم بگوییم زنان در مدیریت خانواده برتر هستند اما روز دیگر نظری خلاف آن را انجام می گوییم.

زمانی می گوییم در مدیریت خانواده برتر است و او را سالار می دانیم اما وقتی همین سالار به مرز طلاق می رسد بیشترین آسیب را می بیند. همیشه می گوییم زن و مرد هردو پنجاه،پنجاه هستند اما وقتی اختلافی میانشان می افتد بیشترین آسیب برای زن است. این همان نگاه ابزاری به زن است. قانون و ساختار اجتماعی مسوول کنترل نگاه اجتماعی است که همچنان روی جنس زن وجود دارد و تلقی ضعیف از زن را ترویج کرده است. خانواده ها در این میان بزرگترین نقش را داشته اند.

بیشترین محدودیت در خانواده شامل دختر بچه ها است. اینجا نرو، اینجوری حرف بزن و جملاتی مانند این ها که محدودیت های غیرمنطقی را در میان زنان تقویت می کند. محدودیت هایی که متأسفانه آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد اجتماعی موثر به جای حل،آن را بیشتر تقویت کرده است. رسانه های ما نیز به جای تغییر نگرش یا کنترل و هدایت افکار عمومی جامعه تحت تاثیر باورها و نگرش های تاریخی و سنتی نسبت به زنان بوده اند، اگر نگرش منفی داریم و می بینیم همچنان باقی مانده این یعنی اینکه رسانه های ما درست عمل نکرده اند.

تا چندین سال پیش زنان اجازه درس خواندن نداشتند، هنوز هم ریشه های همان تفکر باقی است و این تفکرات در رسانه ها هم وجود دارد. چراکه رسانه را افرادی می گردانند که در همین آموزش و پرورش تحصیل کرده اند و با این نوع تفکرات انس دارند. متأسفانه رسانه در تاثیرگذاری چون تلویزیون هم به درستی عمل نکرده است. برای همین فضا در دست رسانه های بیرونی و ماهواره افتاده که زن را عاملی برای خیانت نشان می دهند،که این ظلم به زنان است.

ناهید مظفری

ارسال دیدگاه


error: متن حفاظت شده