آفتاب بافق،کسب علم در پیشرفت بسیار مؤثر است، ولی تکیه بر آن آرامش و سعادت نمی آورد.علم تنها ابزاری است برای رسیدن به آرامش که هر لحظه در حال به روز آوری است.

تحصیلات آکادمیک، جزئی از علم است، پس به طریق اول نمی توان به آن تکیه کرد.

اینکه خداوند مکرر بیان و یادآوری می کند، که یاد من آرامش دلهاست، بسیار واضح و متقن است.

تکیه گاه هر مخلوقی،خالق او است،چرا که تنها پروردگار آگاه به تمام احوالات مخلوق است.

لازمه خلقت خلق،قرار دادن مسیر و ابزار مورد نیاز برای رسیدن به آرامش است.

با کوچکترین دقت مشخص است،که خلقت خداوند تام و کامل است.

تحصیلات باید سبب شناخت و نزدیکی بیشتر به خداوند باشد، نه باعث ایجاد ساز و کارهای تقابل با خواست خداوند شود.

تحصیلات باید در جهت سلامت خود و جامعه از هر حیث باشد، نه بی اثر و منفعت طلبانه،چرا که علم حقیقی چیزی جز این نیست، هر چند رویکرد برخی افراد در جهت طمع در منفعت به سمت غیرحقیقی آن سوق دارد.

رسیدن به حس آرامش در تحلیل مشکلات خود و دیگران است، نه فرار و سرکوب کردن آن ها،

تحلیل،متشکل از پذیرفتن،شناخت،بررسی،تلاش،رفع،مقاومت و مقابله است.

آرامش شی نیست که بتوان آن را پیدا کرد، بلکه پدیده ای است که خدا در وجود انسان قرار داده و از تعامل عقل و احساسات ایجاد می شود.

ارتباط موجودات با خداوند همیشه وجود دارد  و انسان مستثنی از این قاعده نخواهد بود. اما صاحبان علم باید ارتباط قوی تری داشته باشند، به ویژه علومی که با روح و روان افراد سروکار دارد،چرا که وسیله علم در دستان آنان قرار دارد و هدف این وسیله چیزی جز ایجاد زمینه برای حس آرامش نیست.

علت اینکه بسیاری از صاحبان علم و فن،اثرگذاری لازم را ندارند، همین اتکا به علم خود است، نه خدا که منشأ اسرار و علوم می باشد.

شیوه انتقال از طریق بیان و ابزار مناسب خوب است، اما راه  نفوذ کلام تنها با قویتر کردن ارتباط با خدا حاصل می شود، زیرا بسیار افراد هستند که ابزار به روز بیان و انتقال را ندارند، ولی کلامشان اثر گذار است.

این که زکات علم نشر آن است، نه از باب پخش و توزیع آن،بلکه به دلیل الهی بودن،همه اش برکت و رحمت است.

 انتقال علم باید سبب برکت و رحمت باشد و این مسجل نخواهد شد جز ارتباط با پروردگار…

((به چه دل خوش کنم؟به هرآنچه خدایم برایم به آن خوش است))

روابط عمومی بهزیستی بافق