آفتاب بافق، 8 ربیع‌الثانی سالروز طلوع یازدهمین ستاره هدایت، امام حسن عسکری (ع) است. آن حضرت در سال 232 هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود.

اخلاق و شخصیت ایشان همچون پدران بزرگوارشان بهترین نمونه اخلاق انسانی و بالاترین شخصیت آسمانی بود.

از دوران خردسالیِ امام حسن عسکری(ع) نقل است، روزی کودکان شهر در حال بازی بودند و ایشان در گوشه ای نشسته و از خشیت الهی گریان بود. رهگذری اشکهای کودکانه ایشان را دید، به خیال خود پنداشت چون امام بازیچه ای ندارد،گریان است. گفت: «ناراحت نباش من برايت یک اسباب بازي مي ‏خرم!»

فرمود: «ما را برای بازی نیافریده اند»

مرد گفت: پس برای چه آفریده اند؟

فرمود: «برای دانش و پرستش»

مرد با تعجب پرسید: از کجا این را می گویی؟

فرمود:از کلام خدا که فرمود:«أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ» «آيا گمان مي‏کنيد که شما را بيهوده (و براي بازي) آفريده ايم و شما به ما بازگشت نمي کنيد؟»

بهره ای از کلام امام (ع) :

1. «جُعِلَتِ الْخَبائِثُ في بَيْت وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ الْكَذِبَ»

تمام پليدي ها در خانه اي قرار داده شده و كليد آن دروغگويي است.

2. «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَي اللّهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا يُدْرَكُ إِلاّ بِامْتِطاءِ اللَّيْلِ»

وصول به خداوند عزّوجلّ، سفري است كه جز با عبادت در شب حاصل نگردد.

4. «كَفاكَ أَدَبًا تَجَنُّبُكَ ما تَكْرَهُ مِنْ غَيْرِكَ.»

در مقام ادب براي تو همين بس كه آنچه براي ديگران نمی پسندی، خود، از آن دوری كنی.