خوبان می روند تا قران و اسلام بماند و می سوزند تا عشق و ایمان و ایثار، جاودانه گردند.آری آنان چنان در خط سرخ شهادت گام می نهند و پیش می روند، گوی از یار جدا مانده ای هستند که شوق دیدار، مجال اندیشیدن به آسایش را به آنان نمی دهد.

به گزارش آفتاب بافق،شهدا در راه خداوند یگانه و از میان بردن باطل، فداکارانه جان دادند و بی هیچ گونه چشم داشتی برای آزادی و سرافرازی این خاک خدمت کردند.

اصلاً آنان نه به فکر رفاه و آسایش خویش هستند و نه دلبسته ی این دنیا؛ چرا که آنان خوب می دانند این دنیا فانی است و شهادت راهی برای زنده ی جاوید شدن!

آری بهشت پاداش آسمانی آنهاست و قرب الهی، هدف و مقصد نهایی شان!

“شهید حسین فتاحی بافقی” در سال ۱۳۳۸ در شهرستان بافق قدم به عرصه ی دنیای فانی گذاشت و در زیر سایه ی لطف پروردگار و نظارت و حمایت خانواده ای مذهبی و باایمان رشد کرد و تربیتی صحیح و شایسته یافت.

وی که بسیار خوش خلق، متدین و فروتن بود و در دوران انقلاب، همگام با دیگر مردم خسته از جور و ستم رژیم پهلوی در تظاهرات علیه شاه ملعون به صورت فعال شرکت می نمود بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و اخذ مدرک دیپلم به خدمت نیروی انتظامی درآمد تا بتواند خدمتگزار جامعه ی خود گردد.

آن بزرگوار که تلاشگری خستگی ناپذیر بود و به شهادت علاقه ای وافر داشت پس از چندین سال خدمت صادقانه و افتخارآمیز، سرانجام در تاریخ دوم مهرماه ۱۳۸۴ پس از اقامه نماز در مسجد حضرت ابوالفضل (ع) در ۳۰ کیلومتری جاده بافق-یزد و درگیری با اشرار از خدا بی خبری که بارها تهدیدش نموده بودند غریبانه به شهادت رسید و لقای پروردگارش را به دست آورد و پیکر پاکش نیز بعد از تشییع باشکوهی در امامزاده عبدالله به خاک سپرده شد.