رفتن به بالا
  • چهارشنبه - ۲۸ شهریور ۱۳۹۷ - ۱۱:۱۲
  • کد خبر : ۶۱۹۱۰
  • چاپ خبر : گوشه خیابان با بساطش عاشقی می کند / گفتگوی خودمانی با قدیمی ترین فروشنده وسایل تعزیه در بافق

گوشه خیابان با بساطش عاشقی می کند / گفتگوی خودمانی با قدیمی ترین فروشنده وسایل تعزیه در بافق

اگر کاری برای امام حسین(ع) می کنید بدنبال چانه زدن نباشید نیت که دل و عشق باشد، همه چیز مهیا می شود. به گزارش آفتاب بافق؛ فرقی نمی‌کند چه فصلی از سال شمسی یا چه ماه از سال قمری باشد،‌گاه و بی‌گاه ممکن است او را در گذر از خیابان و کوچه‌های شهر دیده باشید. […]

اگر کاری برای امام حسین(ع) می کنید بدنبال چانه زدن نباشید نیت که دل و عشق باشد، همه چیز مهیا می شود.

به گزارش آفتاب بافق؛ فرقی نمی‌کند چه فصلی از سال شمسی یا چه ماه از سال قمری باشد،‌گاه و بی‌گاه ممکن است او را در گذر از خیابان و کوچه‌های شهر دیده باشید. مردی که بساط فروش وسایل عزاداری و تغزیه اش در ماه محرم سالیان سال به چشم می خورد. 30 سال است در این زمینه فعالیت دارد و معتقد است: (( آنچه انجام می دهد یک شغل نیست، بلکه عشق است و اینگونه دین و نوکری خود را به حضرت عشق ادا می‌کند.)) با او بیشتر آشنا می‌شویم.

در گوشه دنج خیابان بساط کرده و همانطور با گذر هیئت و دسته های زنجیر زنی و صدای مداحان با خودش نام حسین(ع) را زمزمه می کند و سینه زنی می کند. آرام و شمرده با ما صحبت می کند، حسین اکرمی(برف زاده) هستم و 74 سال سن دارم و 30 سال است که به این کار مشغول هستم. سالی یکبار برای خرید وسایل تعزیه و عزاداری امام حسین(ع) به مشهد می روم تا در ماه محرم آنان را در اختیار عاشقان حسین(ع) و به مساجد و تکیه ها برای آذین بندی و برگزاری مراسمات قرار دهم.

وقتی از تامین معاش و راضی بودن از کارش صحبت می کنیم پاسخ می دهد: من معتقدم اگر برای امام حسین(ع) بدون حساب و کتاب کار کردی آنوقت برکت چندین برابرش را خواهی دید. در تمام این سال ها تلاش کرده ام تا همه از من راضی باشند و اگر کسی از جنسی که گرفته راضی نبوده بدون اعتراضی پول آن را پس دادم یا به خواست مشتری با جنس دیگر تعویض کرده ام.

حاج حسین از شروع کارش می گوید و اینکه چه شد سراغ این شغل که نه عشق رفته است: 41 ساله بودم. ابتدا به یزد رفتم تا یک گونی زنجیر به وزن 50 کیلو بیاورم،یادم است وقتی به راننده یزدی گفتم کرایه ات چقدر می شود؛گفت: (( جانم فدای حسین(ع) باد.))

حاج حسین آنقدر عاشق حسین(ع) است که تمام زندگی و اموال خود را کنار گذاشته تا تنها خدمتگزاری به عزاداران و دلدادگان اربابش کند،از او پرسیدیم حاج حسین چقدر شیفته حسینی که گفت: اینکه به خانه نمی روم،زراعتم و گوسفندان را رها کرده ام و اصلا به این فکر نمیکنم که آیا احشام مرا دزد خواهد برد یا نه،این یعنی دار و ندارم فدای حسین(ع)،نوکری ارباب از تمام زندگی ام با ارزش تر است.وقتی جنسی به مردم نسیه میدهم هیچ کجا یادداشت نمی کنم،حتی شده جنسی دزدیده شده اما بدنبال آن نرفته ام و چند روز بعد در مغازه ام آن را دیده ام،این یعنی امام حسین (ع) خودش حواسش به همه چیز هست.

از عنایات اربابش حسین(ع) پس از پایان ماه عزاداری می گوید که او را چون دیگران بی نصیب نمی گذارد: در این 2 ماه محرم و صفر تمام شهر می شود خیمه امام حسین(ع)،صاحبخانه آقا است و ما همه غلام او هستیم. در این سالها عنایات بسیاری از نوکری به اربابم دیده ام. پایان ماه محرم وصفر که وسایل مغازه ام را جمع می کنم تا دوباره در سال آینده این توفیق نصیبم شود، بارها دیده ام که در همین کارتن ها مبلغ پول قابل توجهی قرار دارد،امام حسین(ع) برکت و روزی دو چندان به زندگی ام داده است.

وی در پایان سخن خود می گوید: اگر کاری برای امام حسین(ع) می کنید بدنبال چانه زدن نباشید نیت که دل و عشق باشد، همه چیز مهیا می شود.

 

ارسال دیدگاه


error: متن حفاظت شده