به قلم: معصومه عبداللهی،کارشناس ارشد روانشناسی

آفتاب بافق؛ تعداد قابل توجهی از کودکان در خانه و مدارس نسبت به همسالان یا خواهر و برادر خود و حتی نسبت به پدر و مادر رفتار پرخاشگرانه انجام می دهند. بسیاری از خانواده ها تمایل دارند که علت این رفتارها را بدانند و راه های پیشگیری و اصلاح رفتار را در این زمینه به کار گیرند. در این نوشتار سعی گردیده دلایل و راههای مناسب با پرخاشگری بیان شود.

خشونت یکی از مهمترین آسیب هایی است که سلامت روانی فرد و در نهایت جامعه ای را به خطر می اندازد.

خشونتی که در کلاس بین هم شاگردی ها یا بین معلم و دانش آموز و خشونت در حیاط و محیط مدرسه بین دانش آموزان مشاهده می شود و برای اغلب والدین آزار دهنده است.

دلایل پرخاشگری در کودکان چیست؟

الگوپذیری کودکان از والدین: چنانچه پدر یا مادری خلق و خوی عصبانی و پرخاشگر داشته باشد مسلمأ فرزندان نیز پرخاشگر خواهند شد چون فرزند به طور ناخوداگاه با والدین خود همانندسازی میکنند.

شیوه تربیتی غلط کودک مانند: لوس کردن بیش از حد کودک و یا عدم توجه و محبت به او

دیدن فیلم ها و بازی های رایانه ای هیجانی همراه با خشم و پرخاشگری

بیشتر کودکان علاقه دارند که با شخصیت های تلویزیونی یا بازی های کامیپوتری همانند سازی کنند و آنها را الگوی خود قرار می دهند.

اضطراب و پرخاشگری: کودکان مضطرب رفتارهای پرخاشگرانه ای را از خود نشان می دهند البته بلافاصله پشیمان می شوند و عذرخواهی می کنند.

پس چنانچه کودکی بلافاصله بعد از عصبانیت و پرخاشگری عذرخواهی نمود علت آن اضطراب می باشد و بایستی نگرانی و اضطراب وی را شناسایی کرد و در رفع آن کوشید.

گاهی کودک در مدرسه مورد تمسخر قرار می گیرد ویا توسط دانش آموز دیگر کتک می خورد و قادر به دفاع از خود نیست. گاهی کودک مرتب وسایل خود را گم می کند و یا خجالتی می باشد و در کلاس ساکت است. گاهی کودک از مشاجرات فرار می کند و حتی به گریه متوسل می شود. این عوامل کودک را قربانی خشونت دیگران می کند و خود کودک نیز عامل خشونت می شود و رفتارهای پرخاشگرانه از او سر می زند.

کودکان ناکام پرخاشگر می شوند: اگر کودک به هدف خود دست نیابد و ناکام شود رفتارهای پرخاشگرانه از او سر می زند.

روش هایی برای درمان پرخاشگری در کودکان:

ساعاتی که کودک فیلم خشونت آمیز می بیند محدود کنید.

رفتارهایی که مغایر با پرخاشگری باشد را تقویت کنید.

فرصت تخلیه هیجانات را برای کودکان فراهم کنید.

از تنبیه بدنی بپرهیزید. به کودک بفهمانید که با رفتار خشونت آمیز خود را از شما دور می کند.

با کودک قرارداد رفتاری ببندید تا برای رفتارهای مطلوبش جایزه دریافت کند و نتیجه اعمال نامطلوبش را ببیند .

مباحث گروهی یا خانوادگی که تأکید بر همکاری با دیگران را دارند به کار گیرید.

به جای کودک پرخاشگر به کودکی که به او پرخاش شده است توجه کنید.

به امید داشتن کودکانی شاد و آرام بدون هیچ خشم و پرخاشگری