چکاچک شمشیرها فرونشست و سر حسین(ع) به نیزه‌ها افراشته شد تا آفتاب غروب کند و از دل آن آفتابی به بلندای قیام حسین(ع) تابان شود، اما این تابان شدن به قیمت خون حسین(ع) و 72 یار وفادار، داغدیده شدن زنان و کودکان و خمیده شدن قامت زینب(س) است و چه شبی گذشت بر زنده ماندگان، غمناکتر از مرگ،شبی به غربت شام غریبان، شبی که کاش سحر نداشت.

به گزارش آفتاب بافق؛ امشب تمام مردم ولایتمدار بافق و عزاداران حسینی در شب شام غریبان با حضور پرشور صحنه های شگرفی از وفاداری به عاشورا و اهل بیت(ع) نشان دادند، در شبی که رزم تمام شد، واقعه عاشورا رخ داده، تنِ حسین و یارانش در میانه میدان افتاده است. دیگر صدایی نمی آید، حتی صدای مناجات حسین(ع)، آسمان رنگ خون گرفته است، صدای سُم اسبان، صدای گریه دخترکان، صدای قهقهه شامیان فضا را پر کرده است.

 آفتاب غروب کرده است، شام غریبان فرزندان و یاران حسین(ع) آغاز شده است و  زینب دیگر قافله سالار است، روز عاشورا روز تقسیم بود حسین(ع) و زینب(س) در این روز معامله کردند. سهم حسین(ع) لبه تیز خنجر شد و سهم زینب(س) بوسه بر خنجر، سهم حسین(ع) قرآن خواندن بر سر نیزه تا هر چه جاودانگی اهل بیت(ع) را نشان دهد و سهم زینب(س) خطبه خواندن در شام، سهم حسین(ع) شهادت و سهم زینب(س) اسارت عزتمند.

اما هر چه هست شب تیره و تار است، مخصوصا برای کودکان،خیمه ها نیمه سوخته است و بوی دود و آتش هنوز بر جانهاست.

در این میان، رقیه(س) داغدارترین کودک است،دستان کوچکش در گودال قتلگاه، تن صدپاره پدر را در آغوش کشیده، شب تیره و تارتر است و دیگر صدای پای عمو عباس نمی آید، آب آزاد شده ولی لبها آرزوی دیدن روی آب را دیگر ندارد.

 شب شام غریبان است. شبی به غربت دنیای بدون حسین(ع) و عباس(ع)…

مردم شهر امشب در امامزاده عبدالله(ع) بافق گرد هم آمدند و آرام آرام بر سر و سینه زدند و اشک های شمعشان همچون اشک های چشم هایشان بر حقانیت حسین(ع) جاری بود. سحر شام غریبان طلوع دوباره اسلام است، طلوعی که شهادت حسین(ع) و اسارت زینب(س) باعث آن بود و همه اینها از عمق دل اشک دارد.

عکس: م.تقی زاده بافقی