رفتن به بالا
  • یکشنبه - ۱۰ فروردین ۱۳۹۹ - ۰۸:۱۸
  • کد خبر : ۹۴۳۵۴
  • چاپ خبر : “همه مقصریم”
افزایش آمار دو برابری کرونا در بافق؛

“همه مقصریم”

” به قلم: احمد برزگری بافقی؛ عضو انجمن اهل قلم شهرستان بافق “ وقتی آمار مبتلایان کرونا در شهرستان بافق به 24 نفر میرسد و آمار فوتی های ناشی از این ویروس بدون احتساب به اصالت محل زندگی متوفیان یا روستایی و شهری بودن آنها از پنج شش نفر بیشتر می شود همه مقصریم. مدیران […]

” به قلم: احمد برزگری بافقی؛ عضو انجمن اهل قلم شهرستان بافق “

وقتی آمار مبتلایان کرونا در شهرستان بافق به 24 نفر میرسد و آمار فوتی های ناشی از این ویروس بدون احتساب به اصالت محل زندگی متوفیان یا روستایی و شهری بودن آنها از پنج شش نفر بیشتر می شود همه مقصریم.

مدیران و مسئولین دولتی بنا به حکم پدافند غیرعامل آمار رسمی را اعلام نمیکنند و توپ را به زمین کشورهای دیگر نیز می اندازند که دیگران نیز از شواهد و قرائن برآمده آمار تلفات شان بیش از اعداد و ارقام رسمی است که کشورهای دوست و همسایه یا دولت های متخاصم و درگیر به آن دسترسی پیدا میکنند.

از این گذشته آمار استان یزد چه هزار و یک نفر باشد یا عدد دیگری باشد متاسفانه ما هنوز اصرار داریم که بگویم مرغ همسایه غاز است و مرگ برای من و خانواده ام نیست.

به هزار و یک دلیل بهانه میتراشیم که بگوئیم ویروس کرونا از خفاش بوجود آمده است یا از مورچه خوار پولک دار.

مدام خودمان را و فرزندان مان را جوانتر و قویتر از آن میدانیم که دانشمندان و متخصصان گفته اند کرونا بر افراد ضعیف از نظر بنیه جسمانی و یا افراد کهنسال که آفتاب عمرشان بر لب بام آمده است را دچار میکند که اینهم بنابه اخبار درگوشی و شنیده و نشنیده ها بهتر است که زودتر بروند تا جامعه از افراد قوی و درشت هیکل تشکیل بشود.

گاهی ویروس کرونا را ساخته و پرداخته ی چینی های چشم بادامی معرفی میکنیم و موقع دیگر آن را ماحصل جنگ نفتی و اقتصادی بلوک غرب و شرق میدانیم که سر راه آن اشتباهی به قم آمد و چون یک نفر آن را لیسید پس مبتلا شد و به همه شهرها و استان های ایران فرستاد.

همه این موارد را می شنویم و می بینیم که کرونا چگونه مراسم آئینی و عبادی و ارزش های ما را به تعطیلی کشاند و مردگان را به آن وضع ناخوشایند راهی گودال های عریض و طویل کرد ولی بازهم حاضر نیستیم که حداقل برای یک ساعت هم که شده تصور کنیم پوشیدن لباس محافظ با دستکش و عینک و گان و پلاستیک چقدر برای پرستاران و کادر درمانی سخت است که ببینید چگونه مردم کشورت در جلوی چشمانت پروبال میزنند و از تنگی نفس می میرند و تو نمیتوانی هیچکاری بکنی.

چقدر سخت و عذاب آور است که پدر و مادرت در گوشه ایی از اتاق بیمارستان روزها و ساعت ها از درد و ناراحتی به خود بپیچیدند و تو جرات نکنی برای دیدن و ملاقاتشان حتی از در بیمارستان هم بگذری.

اینکه در ابتدای این شکوائیه نوشتم “همه مقصریم” به این خاطر است که دست روی دست گذاشته ایم که کدام اداره و سازمان تعطیل شود و ما چند روزی را به سرکار نرویم. بازار را تعطیل کنند گلایه کنیم که چرا بانکها چکها را برگشت میزنند و مشتری های شب عید و سال نو را دربدر کرده اند.

در خانه می نشینیم مرتب هم الکل و واتیکس و مواد ضدعفونی به خودمان و در دیوار اتاق و آشپزخانه می زنیم و برخی نیز به اشتباه می خورند ولی غروب هم که می شود بازهم دلمان میخواهد به بازار و پارک و خانه ی دوست و فامیل و آشنایان برویم.

دلمان میخواهد حالا که مثلاً صبح تا شب در خانه قرنطینه بوده ایم حالا آخر شب گشتی در شهر و روستا بزنیم و اگر فرصتی شد در داخل شهر که نمیشود ولی به مزرعه و خانه باغ هایمان برویم و با خاله و عمه و زندایی جوجه ای کباب بکنیم و دلی از عزا در بیاوریم و اینگونه توجیه کنیم که:

آتش و گرما و حرارات کرونا از بین می برد و ما و شما که کرونا نداریم پس حتماً سالم هستیم.

القصّه؛ غصه ها را طولانی نکنم.

همشهریان گرامی؛ بافقی های عزیز؛ جوانان و میانسالان ارجمند؛

یک کلام؛ ختم کلام؛

کرونا با کسی شوخی ندارد، کرونا همسایه و فامیل نمی شناسد، کرونا مفهوم تعطیل شدن و تعطیل نشدن را نمی فهمد.

کرونا فقط یک چیز را میداند و خوب هم میداند و آنهم “انتقال” است. “انتقال سریع” از فرد بیمار یا حامل به فرد سالم یا ناقل.

شاید من و شما هم در ظاهر در سلامت و صحّت کامل باشیم ولی میتوانیم عامل انتقال یا حداقل حامل ویروس کرونا باشیم.

کرونا را به کسی ندهیم و با رعایت بهداشت فردی و اجتماعی حتی در شرایط سخت سعی کنیم آن را از کسی نگیریم و زنجیره انتقال را به افراد دیگر قطع کنیم.

و دست آخر اینکه به هشدارها و اخطارهای مسئولین توجه کنیم و لااقل با بیمار نشدن و تسریع نکردن ناراحتی دیگران زحمات آنهائیکه شبانه روز در حال جنگ و مقابله با کرونا در خط مقدم بیمارستان ها و مراکز درمانی هستند را به هدر ندهیم و بار اضافه ایی برای آنان نباشیم.

کرونا در کمین ماست بازهم سعی کنیم با ماندن در خانه به تله این ویروس منحوس نیفتیم.

ارسال دیدگاه


error: متن حفاظت شده