یادداشت زهرا زارعی، مدرس حوزه علمیه و دبیر کانون دانش آموختگان

آفتاب بافق؛ در قاموس عقل بشری، زمانی که شخصی از مسئله ای حمایت میکند و باعث و بانی ایجاد آن مسئله میگردد دارای مسئولیت مستقیم در باب آن است .

این گزاره چه از منظر حقوق طبیعی و چه از منظر حقوق موضوعه قابل دفاع است و همین طور تطابق تام با وجدانیات و بدیهه های اخلاقی دارد .

زمانی که شخصی در ساحت علت یک معلول قرار گیرد، مستقیما باید پاسخگوی نتایج عمل خود باشد و منطقاً نمیتواند خود در جایگاه طلبکار و مدعی سکنی گزیند!

دین شریف اسلام نیز بر این نکته اشاره دارد و اساساً مفهوم اصل « معاد » در اصول دین این است که انسان مسئولیت اعمال خود را، تصمیم های خود را، سخن های خود را و … بر دوش خود ببینید و این حقیقت را که اعمال و اقوالش جهانی برایش می‌سازند که خود سازنده اش میباشد را اصل و رکن زندگی خود قرار دهد .

در این زمانه شوربختانه این اصل بدیهی که هر کس مسئول اعمال و اقوال خود است؛ مانند تمام اصول دیگر و تمامی مباحث غیر به ابتذال کشیده شده مشاهده میگردد ..امروز عصر ابتذال اصول بدیهی است و طمع قدرت و نفس اماره بلایی بر سر جامعه آورده است که تمام این اصول بدیهی یک به یک تحت آماج حملات قرار میگیرند!

چه ابتذالی بالاتر از اینکه جمعیتی در کشور یک روز رأی غلطی را به خورد مردم بدهند و بعد که نتایج منفی به بار آمد خود را کنار بکشند و نه تنها اینکار را انجام بدهند، بلکه لباس طلب بر تن کنند و با زبانی دراز تر از همان دستی که رأی اشتباه نوشته است همه جا و همه کس را متهم بداند الا خودش!

کمال وقاحت و منتهی ابتذال را میشود در همین یک مورد به عین دید!

جماعتی که یک روز سبز شدند و یک روز بنفش، یک روز به حرف عفتی بیرون ریختند و یک روز به حرف محمدی تَکرار کردند و از هر کار و روشی هم که بلد بودند برای زمین نماندن آن تَکرار استفاده کردند، امروز انگار نه انگار که مسبب وضعیت کنونی اند و بدون هیچ التفاتی و بدون هیچ احساس مسئولیتی در کمال وقاحت و بی شرمی همان شعار های بنجل که جزو زخارف معرفتی این عالم هم محسوب میشوند را تکرار می‌کنند و بی شرمانه دوبارتا بدنبال فریب افکار عمومی میگردند!

امروز که عرصه را تنگ می‌بینند بجای قبول مسئولیت و عذرخواهی بدنبال استراتژی جدیدی هستند تا خود را دوبارتا در رأس هرم قدرت نگاه دارند! ( البته لازم به ذکر است که همه این آب و تاب ها برای تصدی دوباره صندلی هایی است که آقایان در زمان ناکارآمدی هایشان میگویند این کرسی ها هیچ اختیاری ندارند!!).

نه تنها عذر خواهی نمی‌کنند و نه تنها دست از قدرت طلبی ها و سهم خواهی های شیطانی برنمی‌دارند بلکه همچنان بر طبل وقاحت با تمام توان میکوبند و اصرار دارند که تمامی مصائب کشور همچنان نه از دامان ما بلکه از دامان دیگری ( نظام، رهبری، سپاه، قوه قضائیه، شورای نگهبان و قس علی هذا ) برمیخیزد و مائیم که کلید!! حل مشکلات در ید اختیارمان است!

به هر حال داستان، داستان وقاحت است و نمیتوان بیش از این گفت!

ولیکن باید دانست کسانی که امروز مسئولیت کار های دیروزشان را قبول نکرده اند و زبان دراز تر از همیشه بوده اند نمیتوانند متصدیان خوبی برای مسئولیت های آینده باشند چرا که همان مسئولیت هارا به مانند ۶ سال دولت و ۴ سال مجلس به شدت هر چه تمام تر انجام نخواهند داد و در آخر هم طلبکار دیگران خواهند بود و هیچ مسئولیتی را متوجه خود نخواهند دید!

البته لازم به ذکر است که این خدعه ها و نیرنگ ها تاریخ مصرفی دارند و نمی‌توانند تا به ابد کارا و مستحکم باقی بمانند .

مردم تا ابد بی مسئولیتی عامدانه را نخواهند پذیرفت و تا ابد هم گول نیرنگ های تَکراری اصحاب قدرت را نخواهند خورد ..

این ابتذال اصول هم پایانی دارد و این سنت الهی است که نهایتا جامعه بسوی فهم عمیق گام بردارد و جماعتی که سعی در مبتذل نمودن اصول دارند بیش از پیش به دام مزبله تاریخ گرفتار آیند .