به قلم: معصومه عبداللهی،کارشناسی ارشد رشته روانشناسی

آفتاب بافق؛ مهم ترین امتیاز انسان نسبت به سایر موجودات ،استعداد رشد و کمال اوست لیکن این مزیت نیازمند  آن است که والدین در ایفای مسئولیت خویش در قبال فرزندان و در تمامی مراحل رشد آن ها به درستی عمل کنند و شرایط مساعد و امکانات کافی برای آنها فراهم آورند در این میان سن مناسب برای ازدواج بسیار مهم است .

ازدواج کودکان یا کودک همسری نوعی ازدواج رسمی یا غیر رسمی است که در آن فرد پیش از رسیدن به 18 سالگی وارد پیمان زناشویی می گردد. عدم توانایی جسمی، روحی و همچنین عدم آمادگی آموزشی.و تربیتی کودکان برای پذیرش مسئولیت های اجتماعی همچون همسر(ائم از زن یا شوهر) پدری و مادری، سبب آسیب پذیری و عدم ماندگاری آن ها در این نقش ها گردیده و سبب سستی بنیان خانواده و وقوع تجربه تلخ جدایی زوجین می شود که سبب آسیب پذیری جسمی و روحی می شود.

افرادی که در سنین پایین و قبل از بلوغ فکری ازدواج می کنند بعد از ازدواج با دنیایی از نیازها و انتظارات برآورده نشده مواجه می شوند که به مرور اثرات روحی و روانی در فرد می گذارد. به طور مشخص ، ازدواج در سنین پایین به دو صورت اجبار خانواده ها و فشار خود افراد به دلیل درگیری عاطفی رخ می دهد که در هر دو  صورت این عروس و داماد های کوچک هستند که گرفتار مشکل می شوند. نتیجه ازدواج در سنین پایین که منظور سنین زیر18 سال است ، پیامد هایی مانند افزایش طلاق ، بی وفایی در ازدواج ، سردی نسبت به روابط زناشویی ، تغییر سلیقه ها و خواسته ها را به همراه دارد.

عوامل مختلفی سبب ایجاد ازدواج زودهنگام می شود،گاه بلوغ زودرس دختران و پسران دلیل اینچنین ازدواجهایی می باشد و بلوغ زودرس نیز دلایل مختلفی همچون شرایط آب و هوایی (گرم بودن منطقه جغرافیایی) و یا دیدن عکس ها و فیلم های مستهجن در فضاهای مجازی و شبکه های اجتماعی توسط کودکان و…دارد.

فرهنگ و سنن جامعه نیز می تواند از عوامل مؤثر در ازدواج کودکان و نوجوانان باشد .

از دیگر دلایل ازدواج کودکان  و نوجوانان  فقر می باشد که در هنگام بی ثباتی های اقتصادی افزایش می یابد.

شکل گیری هیجان در دوران نوجوانی دلیل دیگر ازدواج زود هنگام می باشد که ممکن است در آن خانواده تحت فشار نوجوان باشد .ازدواج برای رسیدن به آرامش است و رسیدن به این آرامش مستلزم خودآگاهی ،خودکنترلی و خود واقع بینی است.

افرادی که در سن پایین ازدواج می کنند با فرو کش کردن هیجانات نوجوانی و با افزایش سن فرد و شکل گیری هویت و تمایلات جدید و ثابت ، شاهد مرگ خاموش و تدریجی احساسات زناشویی یا به اصطلاح طلاق عاطفی هستیم و این اختلافات با گذشت زندگی یا بچه دار شدن و حل مشکلات اقتصادی، مرتفع نشده و زندگی بهتر نمی شود. پس لازم است خانواده ها با حساسیت  بیشتری در تصمیم گیری فرزندان نوجوانشان نسبت به ازدواج مشارکت و مداخله نمایند.