به قلم: احمد برزگری بافقی 

آفتاب بافق؛ دوشنبه به کسی قول ندهید!

دوشنبه 30 بهمن ؛ مردم شریف بافق میهمان دارند … منتظر باشید.

خیلی وقت بود که برای میهمانی و میزبانی ؛ طرح و تصویر شوق انگیزی ندیده بودم که هم برای میزبانی و آماده بودن تشویقم کند و هم برای استقبال و رفتن به سوی میهمان ترغیبم کند.

آنهم میهمانانی که در خیال همه او را می شناسند اما نمیدانند کیست و برای چیست !

اوایل دی ماه که سردار محمد باقرزاده برای بررسی مکان و تایید  مدفن شهدای گمنام به بافق آمد کمابیش همه فهمیدند که بزودی خبری می آید و زمان هم کم کم به موعود خویش نزدیک میشد که ندا آمد میهمانان در راهند.

فردا شهیدان گمنام به بافق می آیند و در ایّام فاطمیه و آستانه شهادت امّ ابیها (س) حال و هوای شهر را کربلایی میکنند.

هر چند در زمان آمدن و رفتن فرمانده کمیته تحقیق و تفحص شهدای گمنام ؛ مقرر شد چهار کبوتر خونین بال بی نام برای آرمیدن و خاکسپاری به بافق مهاجرت نمایند لیکن پارک نطقی روستای مبارکه توانست در اولین منزل گوی سبقت را از مکان دیگر برباید و میزبان همیشگی دو فرزند از فرزندان روح الله گردد.   گمنامان خوشنامی که پس از این  مبارکه به یمن وجودشان مفتخر میگردد و ملجاء و پناهی می شود برای راز و نیازهای عاشقانه.

اینک که فضای شهر به انتظار ایستاده همراهان و همسنگران  همقدم با هم می آیند تا قطعه ای  از گوهر جوانمردی و مردانگی فرزندان خویش را در آغوش بگیرند و با تکرار رمز عملیات ؛ ایثار و از جان گذشتگی شان را به جوانان و  نوجوانان نسل چهارمی بیاموزند که اکنون در مرزهای جغرافیایی و ایمانی ایران آماده رزم و جهاد در سنگرهای مختلف هستند.

به جوانان و نوجوانان بیاموزند که حتی میشود با گذشت سی سال از پایان جنگ تحمیلی با قطعه ای از استخوان دست های بسته و بند پوتین های باز نشده در مجنون و هویزه و دهلاویه از ارزشها و اعتقاداتی دفاع کرد که در هشت سال دفاع مقدس با توکل به ذات احدیت و ایمان به امداد نیروهای غیبی اش بسیجی وار به لشگر دشمن میزدند و نمی گذاشتند که حتی وجبی از خاک ایران بدست متجاوزان بیفتد.

و اما امروز در اینسوی میدان باید به همه و از جمله به مسئولین و نام آشنایان و جویندگان نام و نان یادآور شد که بافق بیش از 320 شهید نام آشنا و معروف و نیکنام  در این دیار دارد که نامشان هر کدام بر تارک خیابانی و کوچه ای نشسته است اما مرامشان و راه و رسم زندگی شان در افکار و اذهان کسانی هست که باید عمل و رفتار و گفتارشان به مانند شهیدانی باشد که از خود گذشتند تا از دین نگذرند.

و امروز نباشد آن روزی که خدای ناخواسته مادر فرتوت و بیمار شهیدی در دید و بازدیدهای مسئولین با خانواده شهدا از یاد افتاده باشد.

مبادا خواهر شهیدی یاد و تصویر برادرش را در یادمان ها و یادواره هایی که با نام شهدا برگزار میشود نبیند یا کمرنگ ببیند.

مبادا برادر آزاده و جانباز سرافرازی مجبور شود تا برای درمان و گذران زندگی اش به سوی شما بیاید.

مبادا گمنامی شان را بهانه کنید و از آنها برای رسیدن به نام و نان و آوازه پله ترقی و نردبان صعود به پست و جایگاه دنیوی بسازید. اینان تماما ایثارگران و از جان گذشتگان تمامی اعصار و روزگارانند.

شهدا هر جا که باشند و در هر مدفنی که بیآرامند ایثار و از خودگذشتگی شان در ذهن و یاد همه مردمان ثبت و ضبط است و زمان آنان را با خود نبرده است و نمی برد. ما به فکر جاماندن خود باشیم.

مگر میشود در بافق بود و شهیدان را ندید. مگر میشود در بافق بود و آزادگان را ندید. مگر میشود در بافق بود و رنج جانبازان و شهدای زنده را ندید.

فردا شهدای گمنام مبارکه می آیند و جاویدان می شوند اما بدانید که بالاترین و والاترین امتیاز گمنامی شان همان بوده است که تمامی وجودشان و انفاس و ابدانشان از سوی خدایشان پذیرفته شده است  بی هیچ کم و کاستی ؛ حتی نام و نشان شان را نیز گرفته است که بهانه ای برای وداع و برگشت به این دنیای فانی نداشته باشند.

ایکاش ما نیز چنین باشیم که وقتی کار برای خدا باشد خودش تو را می پذیرد با تمام وجودت و ذره ذره جسم و جانت.