آفتاب بافق؛ در حالیکه امروز ورزش به عنوات عامل موثر بر توانبخشی روحی و جسمی افراد دارای معلولیت شناخته شده است آنهایی که دم از دلسوزی و ارتقای زندگی معلولان می زنند اصلی ترین فاکتور زندگی آنها را از یاد برده اند. آنها یادشان رفت که ورزش جای خالی بسیاری از کاستی ها و دوای دردشان می باشد. طبیب هایی که بر بالین بیمار حاضر شدند نوش داروی اصیل را از قلم انداخته و برای بهبود حالشان دست به دعا برداشته، حال آنکه کار طبیب دعا نیست.

 ورزش علاوه بر تقویت بدن از معلولیتهای ثانویه جلوگیری و اثربخش ترین راهکار تقویت روحیه و اعتماد به نفس است و با وارد کردن افراد در محافل ورزشی آنها را به فعالیت های اجتماعی سوق  می دهد ورزش معجزه ای است که ابتدا فرد معلول را از خانه بیرون کشانده و او را به داخل جمع آورده و از تنهایی نجات می دهد و با دادن نقش به فرد، حس مفید بودن به شهروندی اثربخش و غیرخنثی مبدل می شود. معجزه ورزش به سراغ خانواده فرد دارای معلولیت نیز رفته و والدین در جریان آمد وشد فرزندشان به میادین ورزشی ضمن قبول واقعیت فرزند خود درمی یابند  که تنها نیستند و به تبادل تجربه با سایر خانواده ها می پردازند و با تغییر در نحوه نگرش خود به پدیده معلولیت ناگهان از یک فرد یا خانواده نیازمند امداد به امدادرسان و مددکار اجتماعی تغییر می یابند و معجزه نهائی اینجا رخ می دهد.