حجاب هرگز محدودیت نخواهد بود بلکه مصونیت از حوادث زیانبار و ناپیدای جامعه محسوب می شود.

 آفتاب بافق، “حجاب” و “عفاف” دو ارزش راستین برای انسانها به ویژه خداجویان و دین باوران پاک سیرت محسوب می شود. حجاب مانع ظاهری است که چون صدف، گوهری گرانسنگ را در آغوش خود حفظ می کند و نشان از بهای والا و چشمگیر آن دارد.

عفاف حالتی درونی و نفسانی است که از شعله کشیدن هوا و هوس و پیشروی شهوت جلوگیری میکند  این دو ویژگی برگزفته از اعتقادات ناب دینی و باورهای پاک الهی است؛ یکی “پوشش ظاهری” است و دیگری “کوشش باطنی” ؛ یکی “نماد بیرونی” در دیدگان افراد جامعه دارد و چون بیرقی برافراشته و شعاری نمایان، همگان را به صلاح و رستگاری فرا می خواند و دیگری “نمود درونی” در سازماندهی اعضاء و مدیریت چشم و گوش و دل و دیده دارد تا هر یک در مرحله ای صحیح و سازنده بکار گرفته شوند و در مرزهای ممنوع الهی متوقف گردند.

آن عظمت و این عزت موجب گردیده که افزون بر “حق الناس” بودن حجاب، “حق الله” نیز محسوب شود و علاوه بر حفظ مصالح عمومی جامعه که رسالتی برای پاک سرشتان و آسمانی صفتان است، طاعت و اطاعت پروردگار مهربان نیز دانسته شود تا هدفی والا و بالا یعنی؛ “مصون ماندن از گزند نگاه های هدف دار و مسموم و جلوگیری از لغزشها و سقوط های هلاکت بار” فراهم شود.

از این رو در نگاه سراسر بصیرت و بینش خردورزان، حجاب هرگز محدودیت نخواهد بود، بلکه “مصونیت” از حوادث زیانبار و ناپیدای جامعه محسوب میشود.

این نگرش از آن رو است که در سلسله معارف پاک و تابناک اسلام، دختران و زنان ستایش بسیاری گردیده و چونان گوهری گرانبها و دری درخشان و چشم نواز، لبریز از جاذبه و عظمت و زیبایی و عزت دانسته شده اند.

اخلاق نبوی، رفتار علوی این نگاه و نگرش شایسته به وجود بانوان و دختران در پندار، گفتار و رفتار پیشوایان پاک و سخنان تابناک آنان به روشنی احساس می شود. به این سخن امام علی(ع) بنگریم که: حجاب مانع ظاهری است که چون صدف،  گوهری گرانسنگ را در آغوش خود حفظ می کند و نشان از بهای والا و چشمگیر آن دارد و عفاف حالتی درونی و نفسانی است که از شعله کشیدن هوا و هوس و پیشروی شهوت جلوگیری میکند.

به طور کلی توصیه های اسلام در خصوص پوشش زنان مسلمان از ویژگی ها و امتیازات خاصی برخوردار است که تامین کننده شخصیت و منزلت وجودی زن می باشد. لیکن به لحاظ اهمیت و حساسیت این مساله، اسلام قواعد کلی را برای تبیین الگوی مناسب پوشش زنان ارائه نموده است.

لازم به ذکر است که کلمه حجاب علاوه بر معنای لغوی آن، تعابیر مختلفی نسبت به آن ذکر شده است که می توان به موارد ذیل اشاره کرد.

الف) عفاف ذهن: نپروراندن ذهنیت گناه و معصیت در ذهن و پرهیز از فکر و خیالات باطل از توصیه های اسلام است چرا که مقدمه و زمینه ساز سقوط انسان در ورطه گناه و ارتباط نامشروع، ذهنیت سازی آن است، همانطور که در احادیث آمده است برخی افراد بدون آنکه مرتکب عمل زشت زنا شوند در خود ذهنیت زنا را می پرورانند و در فضای روحی زنا به سر می برند.

ب)عفاف نگاه: از دستورات موکد اسلام، رعایت نگاه و پرهیز از نظر کردن به نامحرم است. چرا که بیشترین تاثیر منفی را بر دل می گذارد. با توجه به اهمیت مساله، خداوند در سوره نور می فرماید:”به مومنان بگو چشمهای خود را از نگاه به نامحرمان” فرو گیرند و دامان خود را حفظ کنند.، این کار برای آنها پاکیزه تر است خداوند از آنچه انجام می دهند آگاه است.

ج)عفاف گفتار: فقهای اسلامی تاکید دارند که برای زن جایز نیست صدای خود را به گونه ای خوش آهنگ، نازک و ملایم جلوه دهد که موحب تحریک نامحرم شود. علاوه بر این در برخورد با نامحرم از بیان کلمات و الفاظ احساسی و تحریک کننده بپرهیزد و در گفتار جدیت نشان دهد تا افراد ضعیف الایمان و بیماردلان سوء استفاده نکنند.

د) عفاف در تعاملات رفتاری(در برخورد حسی): اسلام هر گونه ارتباط و برخورد حسی میان زن و مرد اجنبی را حرام کرده است. لذا مرد نمی تواند با هیچ عضوی از اعضای خود با عضوی از اندام بدن زن نامحرم تماس حاصل نماید. از این رو مصافحه(دست دادن)، بوسیدن و لمس کردن اعضاء بدن زن نامحرم حرام است.

ه) عفاف در رفتار و معاشرت: زن مسلمان علاوه بر پوشش ظاهری باید در نوع حرکات، برخوروها و حتی راه رفتن نیز زمینه سوء استفاده افراد اجنبی و هوسباز را از میان ببرد. برخوردهای سنگین توام با متانت، شرم و حیا، تواضع و وقار، کم گوئی و پرهیز از گشاده رویی مفرط، عدم برخوروهای جلف، عدم معاشرت دوستانه و عدم اختلاط با مرد بیگانه بر یک زن مسلمان لازم است.

و) عفاف در زینت: زن مسلمان باید علاوه بر پوشش اعضاء و اندام خود، هر نوع زیور و زینت را از معرض دید نامحرمان پنهان سازد و از هرگونه آرایش و خودنمایی در برابر افراد بیگانه و اجنبی بپرهیزد تا زمینه جلب توجه و تحریک آنان فراهم نشود.

محبوبی منش در کتابی تحت عنوان تحلیل اجتماعی مسئله حجاب که در سال ۱۳۸۶ به چاپ رسید بیان میکند که پوشس و حجاب به مثابه رسانه ای ارتباطی و به عنوان کنش اجتماعی از یک سو تحت تاثیر ساختارهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و از سویی دیگر متاثر از کنشگران اجتماعی اعم از زن و مرد است.

در سالهای پس از انقلاب به دلیل آسیب پذیری درونی جامعه و تهدیدهای بیرونی، انتقال فرهنگی حجاب با اختلال مواجه شد و رعایت نکردن حجاب اسلامی، موجب جریحه دار ساختن وجدان جمعی و تبدیل آن به مسئله ای اجتماعی شد.

مقاله حجاب و امنیت اجتماعی نیز که در سال ۱۳۸۳ در مجله درس هایی از مکتب اسلام انتشار یافته است نشان داد پوشش اسلامی به منزله یک حفاظ ظاهری و باطنی در برابر افراد نامحرم، قلمداد می شود که مصونیت اخلاقی، خانوادگی و پیوند عمیق میان حجاب ظاهری و بازداری باطنی و از همه مهمتر امنیت اجتماعی را فراهم می سازد.

برگرفته از پایان نامه کارشناسی ارشد سرگرد شهرام طولابی نژاد سرپرست انتظامی شهرستان بافق

منبع: خبرنگار پایگاه خبری پلیس